มารดาที่เข้าร่วมในการศึกษาวิจัยได้กรอกแบบสอบถามมากมายที่ออกแบบมาเพื่อวัดการขัดเกลาทางสังคมทางอารมณ์ของพ่อแม่ โดยการนำเสนอสถานการณ์ต่างๆ มากมายเกี่ยวกับการแสดงอารมณ์เชิงบวกของเด็ก และรวบรวมปฏิกิริยาของผู้ปกครองที่มีต่อพวกเขา นักวิจัยพบว่า เด็กที่มีประวัติมารดาเป็นโรคซึมเศร้ามีแนวโน้มที่จะมีกิจกรรมของสมองที่เกี่ยวข้องกับการให้รางวัลลดลงใน VS แต่เฉพาะในกรณีที่แม่ของพวกเขารายงานว่ามีความกระตือรือร้นน้อยลงและมีการตอบสนองต่ออารมณ์เชิงบวกของลูกมากขึ้น ในการศึกษาของเรา ประวัติภาวะซึมเศร้าของมารดาโดยตัวของมันเองไม่เกี่ยวข้องกับการตอบสนองของสมองที่เปลี่ยนแปลงไปเพื่อให้รางวัลในเด็กวัยเรียนตอนต้น ดร. มอร์แกนกล่าว การเลี้ยงเด็ก แต่ประวัติศาสตร์นี้มีอิทธิพลต่อการตอบสนองของสมองเด็กร่วมกับพฤติกรรมการเลี้ยงดูของมารดาเท่านั้น เช่น ความสามารถในการรับรู้ เลียนแบบ หรืออธิบายอารมณ์เชิงบวกของบุตรอย่างละเอียด นี่เป็นข่าวที่มีความหวังเนื่องจากการแทรกแซงมุ่งเป้าไปที่การฝึกสอนผู้ปกครองเพื่อกระตุ้นอารมณ์เชิงบวกในลูกของพวกเขาอาจมีผลกระทบอย่างมากต่อพัฒนาการที่เกี่ยวข้องกับรางวัลของเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับครอบครัวของเด็กที่อาจมีความเสี่ยงสูงเนื่องจากมีประวัติครอบครัวเป็นโรคซึมเศร้า ดร. มอร์แกนกล่าวเสริม Cameron Carter, MD, บรรณาธิการของBiological Psychiatry Cognitive Neuroscience and Neuroimagingกล่าวว่า งานสำคัญชิ้นนี้เป็นตัวอย่างที่ดีของวิธีการที่ประสาทวิทยาศาสตร์ทางคลินิกสามารถเปิดเผยกลไกของระบบประสาทที่เป็นรากฐานของภาวะซึมเศร้า และค้นพบความเชื่อมโยงใหม่ๆ ที่อาจอธิบายได้ว่าทำไมคนคนหนึ่งถึงเป็นโรคซึมเศร้าและอีกคนไม่เป็นเช่นนั้น การเชื่อมโยงเหล่านี้นำเราไปไกลกว่าการสังเกตทางคลินิกและการบำบัดเพียงอย่างเดียวเพื่อเปิดเส้นทางใหม่ เช่น การแทรกแซงการเลี้ยงดู) สำหรับการป้องกันที่สามารถส่งเสริมความยืดหยุ่นและสุขภาพที่ดี