คำว่าดาวเคราะห์น่าจะมาจากภาษากรีกplanḗtaiแปลว่า "ผู้พเนจร" ในสมัยโบราณ คำนี้หมายถึงดวงอาทิตย์ดวงจันทร์และจุดแสงห้าจุดที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าซึ่งเคลื่อนผ่านพื้นหลังของดวงดาว ได้แก่ ดาวพุธ ดาวศุกร์ ดาวอังคาร ดาวพฤหัสบดี และดาวเสาร์ ดาวเคราะห์ ต่างๆ ในอดีตมีความเกี่ยวข้องกันทางศาสนา: หลายๆ วัฒนธรรมระบุว่าเทห์ฟากฟ้ากับเทพเจ้า และความเชื่อมโยงกับเทพปกรณัมและนิทานพื้นบ้านเหล่านี้ยังคงอยู่ในแผนการตั้งชื่อวัตถุของระบบสุริยะที่เพิ่งค้นพบใหม่ โลกเองได้รับการยอมรับว่าเป็นดาวเคราะห์เมื่อheliocentrismเข้ามาแทนที่geocentrismในช่วงศตวรรษที่ 16 และ 17 ด้วยการพัฒนากล้องโทรทรรศน์ความหมายของดาวเคราะห์จึงขยายกว้างออกไปรวมถึงวัตถุที่มองเห็นได้ด้วยความช่วยเหลือเท่านั้น: ดาวยูเรนัสและดาวเนปจูนยักษ์น้ำแข็ง เซเรสและวัตถุอื่นๆ ภายหลังได้รับการยอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งของแถบดาวเคราะห์น้อย และดาวพลูโต ซึ่งต่อมาพบว่าเป็นสมาชิก กลุ่มใหญ่ที่สุดของกลุ่มวัตถุน้ำแข็งที่เรียกว่าแถบไคเปอร์ การค้นพบวัตถุขนาดใหญ่อื่นๆ ในแถบไคเปอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งErisทำให้เกิดการถกเถียงกันว่าจะนิยามดาวเคราะห์อย่างไร สหพันธ์ดาราศาสตร์สากล(IAU) รับรองมาตรฐานที่ดาวเคราะห์ทั้งสี่ดวงและดาวยักษ์สี่ดวงมีคุณสมบัติเหมาะสม โดยกำหนดให้เซเรส พลูโต และอีริสอยู่ในประเภทของดาวเคราะห์แคระ แม้ว่านักวิทยาศาสตร์ด้านดาวเคราะห์ หลายคนจะยัง คงใช้คำว่าดาวเคราะห์ต่อไป ในวงกว้าง