ในมุมมองของสหวิทยาการ ความก้าวร้าวถือเป็น "กลุ่มของกลไกที่เกิดขึ้นระหว่างวิวัฒนาการเพื่อยืนยันตนเอง ญาติหรือเพื่อนกับผู้อื่น เพื่อให้ได้มาหรือปกป้องทรัพยากร (สาเหตุสูงสุด) โดยวิธีการสร้างความเสียหายที่เป็นอันตราย ... เหล่านี้ กลไกมักถูกกระตุ้นโดยอารมณ์ต่างๆ เช่น ความกลัว ความคับข้องใจ ความโกรธ ความรู้สึกเครียด ความครอบงำ หรือความสุข (สาเหตุใกล้เคียง) ... บางครั้งพฤติกรรมก้าวร้าวทำหน้าที่เป็นตัวบรรเทาความเครียดหรือความรู้สึกส่วนตัวของอำนาจ" พฤติกรรม การล่าหรือการป้องกันตัวระหว่างสมาชิกต่างสายพันธุ์อาจไม่ถือเป็นความก้าวร้าวในความหมายเดียวกัน ความก้าวร้าว สามารถมีได้หลายรูปแบบ ซึ่งอาจแสดงออกทางร่างกาย หรือสื่อสารด้วยวาจาหรือไม่ใช้คำพูด ได้แก่ การต่อต้านการรุกรานของสัตว์ผู้ล่า การรุกรานแบบป้องกันตัว (ทำให้เกิดความกลัว) การรุกรานของผู้ล่า ความก้าวร้าว, ความก้าวร้าวของมารดา, ความก้าวร้าวเฉพาะสปีชีส์, ความก้าวร้าวที่เกี่ยวข้องกับเพศ, ความก้าวร้าวในดินแดน, ความก้าวร้าวที่เกิดจากการแยกตัว, ความก้าวร้าวที่หงุดหงิด และความก้าวร้าวที่เกิดจากการกระตุ้นสมอง (ไฮโปทาลามัส) ความก้าวร้าวของมนุษย์มีสองประเภทย่อย: (1) ประเภทย่อยที่ควบคุมเครื่องมือ และ (2) ประเภทย่อยปฏิกิริยาหุนหันพลันแล่น (มักกระตุ้นการกระทำที่ควบคุมไม่ได้ซึ่งไม่เหมาะสมหรือไม่พึงปรารถนา) ความก้าวร้าวแตกต่างจากสิ่งที่เรียกว่าความกล้าแสดงออกแม้ว่าคำเหล่านี้มักจะใช้แทนกันได้ในหมู่คนธรรมดา (เช่น ในวลีเช่น "พนักงานขายที่ก้าวร้าว")