ความพยายามในการแยกสารออกฤทธิ์ในกัญชาเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 19 แคนนาบิไดออล ได้รับการศึกษาในปี 1940 จากMinnesota wild hemp และEgyptian Cannabis indica resin สูตรทางเคมีของ CBD ถูกเสนอจากวิธีการแยกมันออกจากป่าน โครงสร้างและสเตอริโอเคมีถูกกำหนดในปี 1963 การคัดเลือกพันธุ์พืชกัญชาได้ขยายและหลากหลายตามการพัฒนาของตลาดการค้าและการรักษาโรค ผู้ปลูกบางรายในสหรัฐอเมริกาประสบความสำเร็จในการลดสัดส่วนของ CBD-to-THC เพื่อรองรับลูกค้าที่ต้องการพันธุ์ที่เปลี่ยนแปลงทางจิตใจมากกว่าเนื่องจาก THC ที่สูงขึ้นและเนื้อหา CBD ที่ต่ำกว่า ในสหรัฐอเมริกา ป่านถูกจำแนกโดยรัฐบาลกลางว่าเป็นกัญชาที่มี THC ไม่เกิน 0.3% โดยน้ำหนักแห้ง การจัดหมวดหมู่นี้กำหนดขึ้นใน Farm Bill ปี 2018 และได้รับการปรับปรุงให้รวมสารสกัดที่มาจากกัญชง สารแคนนาบินอยด์ และอนุพันธ์ในคำจำกัดความของกัญชง ผลิตภัณฑ์อาหารและเครื่องดื่มที่มีสารแคนนาบิไดออลวางตลาดอย่างแพร่หลายในสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี 2017 ส่วนผสมของเมล็ดกัญชงซึ่งไม่มีสาร THC หรือ CBD ตามธรรมชาติ (แต่อาจมีการปนเปื้อนจากปริมาณร่องรอยภายนอกระหว่างการเก็บเกี่ยว) ได้รับการประกาศโดยสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาซึ่งเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปว่าปลอดภัย (GRAS) ในเดือนธันวาคม 2018 CBD เองไม่ได้ถูกประกาศให้เป็น GRAS และภายใต้กฎหมายของรัฐบาลกลางของสหรัฐอเมริกา การขายเป็นอาหาร อาหารเสริม หรืออาหารสัตว์นั้นผิดกฎหมาย