การศึกษาในปี 1992 ที่เป็นข้อขัดแย้งระบุว่า เด็กที่เติบโตมาในความยากจนจะได้ยินคำพูดในการสนทนาประมาณ 30 ล้านคำน้อยลงเมื่อถึงอายุ 3 ขวบ มากกว่าเด็กที่มาจากภูมิหลังที่มีสิทธิพิเศษมากกว่า โลแกนกล่าวว่าการศึกษาอื่น ๆ นับ แต่นั้นมาช่องว่าง 30 ล้านคำนี้อาจเล็กกว่ามากหรือไม่มีเลย ช่องว่างของคำศัพท์ในการศึกษานี้แตกต่างจากช่องว่างของคำศัพท์ในการสนทนา และอาจมีนัยที่แตกต่างกันสำหรับเด็ก เธอกล่าว นี่ไม่ใช่เรื่องของการสื่อสารในชีวิตประจำวัน คำพูดที่เด็กๆ ได้ยินในหนังสือจะเป็นคำที่ซับซ้อนและเข้าใจยากกว่าที่พวกเขาได้ยินเพียงแค่พูดคุยกับพ่อแม่และคนอื่นๆ ในบ้าน เธอกล่าว ตัวอย่างเช่น หนังสือสำหรับเด็กอาจเกี่ยวกับนกเพนกวินในทวีปแอนตาร์กติกา การดูแลเด็ก โดยแนะนำคำศัพท์และแนวคิดที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นในบทสนทนาในชีวิตประจำวัน คำที่เด็กๆ ได้ยินจากหนังสืออาจมีความสำคัญเป็นพิเศษในการเรียนรู้ที่จะอ่าน เธอกล่าว Logan กล่าวว่าช่องว่างของคำหลายล้านคำที่พบในการศึกษานี้มีแนวโน้มที่จะเป็นแบบอนุรักษ์นิยม พ่อแม่มักจะพูดคุยเกี่ยวกับหนังสือที่พวกเขากำลังอ่านกับลูก ๆ หรือเพิ่มองค์ประกอบหากพวกเขาอ่านนิทานหลายครั้ง การพูดคุยแบบ ข้อความพิเศษ นี้จะเสริมสร้างคำศัพท์ใหม่ๆ ที่เด็กๆ กำลังได้ยิน และอาจแนะนำคำศัพท์ได้มากขึ้น ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการอ่านต่อเด็ก การเปิดรับคำศัพท์เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเด็กทุกคน ผู้ปกครองสามารถเข้าถึงหนังสือที่เหมาะสมสำหรับบุตรหลานได้ที่ห้องสมุดท้องถิ่น โลแกนกล่าว